Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

RUE – AMIGOS // INTERVIEW


Πως ξεκίνησες να βάφεις και ποια χρονιά; Ήταν κάτι που ξεκίνησες μόνος σου ή με άλλους παρέα;


Πρώτη φορά που παρατήρησα graffiti στο δρόμο ήταν όταν ήμουν 9 η 10 χρονών αν θυμάμαι καλά και είχα μια «χαζή» αντίληψη ότι ήταν κάτι το νόμιμο! Το 1998 ένας συμμαθητής μου στο σχολείο έκανε κάτι σκίτσα στο τετράδιο και τον ρώτησα τι είναι αυτό που κάνει, έτσι μου εξήγησε τι είναι το graffiti, εγώ τότε άκουγα full metal και rock οπότε καταλαβαίνεις, δεν είχα πάρει χαμπάρι για την όλη φάση και κουλτούρα του hiphop! Εκείνη την εποχή άρχισα να ακούω και hiphop με αγαπημένους μου τους TXC! Θυμάμαι χαρακτηριστικά το πρώτο μου σχέδιο σε χαρτί ήταν το λογότυπο του MTV που είχε και 3D σκιές (ότι να ναι κανονικά)! Από τότε μέχρι το 2001 δεν είχα βγει στο δρόμο αλλά είχα βρει το tag μου από ένα Γαλλικό συγκρότημα rap και έτσι λοιπόν βγήκε το RUE.
Το πρώτο μου κομμάτι το έκανα με τον ξάδελφο μου στον κυματοθραύστη του Π. Φαλήρου με Cosmos lAC τότε, ένα κόκκινο RUE με κίτρινο outline και κάτι σχέδια από πίσω ότι να ναι, σαν να το βλέπω είναι, μετά από αυτό κόλλησα με το όλο σκηνικό! Εκείνη την περίοδο έκανα και BMX με 3-4 άτομα από τη γειτονιά, τους άρεσε η ιδέα του όλου θέματος… Έτσι αρχίσανε και τα παιδιά που κάναμε ποδήλατο μαζί να βάφουνε, κάναμε ένα crew τους WA (Writer’s Attitude) που ήμασταν οι SERO, SANK, RUE, KEAR, SMACK, BEK και γενικά παιδια από την γειτονιά, είχαμε φτάσει κάπου στα 30 άτομα (δεν ήταν απαραίτητα ένα crew για βάψιμο)! Έτσι μπήκα στη φάση του παράνομου αυτού χόμπι… Παλαιό Φάληρο, Άλιμος και Καλαμάκι ήταν οι περιοχές δράσης μας.
Το 2002 βγήκαμε και εκτός των προαναφερθέντων περιοχών καθώς πηγαίναμε στο «Μοναστηράκι για spray» κλασική ατάκα τότε. Ήρθα σε επαφή με τον κόσμο του graffiti στα linepiece, θυμάμαι καθόμουν στο παράθυρο του ΗΣΑΠ και προσπαθούσα να δω όλα τα graffiti! Είχα τρελαθεί!!! Τότε έγιναν και τα πρώτα βαψίματα Νέο Φάληρο, Μοσχάτο, Καλλιθέα και Ταύρο και οι πρώτες γνωριμίες με τα ΒΑΤΡΑΧΙΑ (και με άλλους writers) τότε, στο θέατρο κάτω από τη γέφυρα στο Νέο Φάληρο!

Έβγαινες έξω, με το σπρέι στο χέρι. Τι θα έβαφες, που και για ποιο λόγο;


Θα έβαφα οτιδήποτε από κάδους απορριμάτων μέχρι φορτηγά, τζαμαρίες, πινακίδες και φυσικά τοίχους! Δεν υπήρχε λογική, απλά να φαίνεται το όνομα μου και το crew μου στους δρόμους της πόλης. Σιγά σιγά άρχισε να αλλάζει το πράμα, βλέπεις,  όσο μεγαλώνεις ωριμάζεις κιόλας και σκέφτεσαι πιο πολύ.
Άρχισα να βρίσκω και να θυμάμαι spots να είμαι πιο προσεκτικός στο οτιδήποτε και να είμαι γνώστης των συνεπειών της κάθε μου πράξης, με λίγα λόγια να υπάρχει μια οργάνωση στην όλη φάση!! Πάντα ο σκοπός μου ήταν να υπάρχει το στίγμα μου στους δρόμους που βαδίζω!

Υπήρχε κάποιο μήνυμα που ήθελες να περάσεις τότε; Τι σε γέμιζε από την όλη διαδικασία;


Όχι δεν υπήρχε κανένα απολύτως μήνυμα, απλά και μόνο η απόλαυση του να βάφεις, να πατάς τη βαλβίδα και να γεμίζεις, να κάνεις outline, highlights, να κάνεις το tag σου και ότι άλλο ήθελες ήταν υπέρ αρκετή για ‘μένα!
Βέβαια πέρασα και μια φάση πολιτικοποίησης οπού σχεδίαζα  kamikazi, kalashnikov και κάμερες… Αλλά ήταν μικρή περίοδος. Γενικά το graffiti  με γεμίζει από μόνο του, μόνο που πιάνω το spray και φαντάζομαι το κομμάτι πως θα είναι το σκηνικό, μου φτάνει. Η δράση, η αδρεναλίνη.. Και α φυσικά, τίποτα δεν συγκρίνεται στο να κάνεις γέμισμα με silver,ππφφφφ απόλαυση!!! Πλέον έχω φτάσει στο επίπεδο οπού ξέρω πως θα είναι το graff πριν ακόμα ξεκινήσω στον τοίχο, τρένο, όποιος κι αν είναι ο στόχος!

Στην πορεία, οι σκέψεις σου και η νοοτροπία άλλαξε καθόλου όσων αφορά το graffiti;


Ναι από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πάρα πολλά μέσα στο μυαλό μου σε ότι αφορά το graffiti και ειδικότερα σε ότι αφορά το παράνομο graffiti είτε αuτο είναι streetbombing είτε είναι trainbombing! Βλέπεις τότε ήταν όλα πιο αθώα δίχως να υπάρχει η λογική σε ότι και αν κάναμε, χωρίς έγνοια!
Από μια ευχαρίστηση έγινε πολύ γρήγορα μια ευχάριστη εμμονή και τρόπος ζωής και μετά το έβλεπα σαν δουλειά η οποία έπρεπε να γίνει (χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα με αυτό), ειδικότερα από το 2005 και μετά που μπήκα στους AMIGOS!
Έλεγα στα παιδιά »μαλάκες ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουμε, πρέπει να γίνει αυτό το σκηνικό, το spot, απλά πρέπει!!!». Τους μπρίζονα να πάμε για bomb και γενικά ήθελα να κάνω σχεδόν κάθε μέρα graffiti, γι’ αυτό άλλωστε με βγάλανε τον καταπιεστικό του crew, (ξέρει ο Dreyk και ο Eros). Αυτό πιο πολύ από το 2005 μέχρι και σήμερα, όμως σε πιο «χαμηλό επίπεδο» λόγω αυξημένων υποχρεώσεων και λόγω του ότι σπουδάζω και στο εξωτερικό, αλλά πάντα με την ίδια καύλα και όρεξη!
Επίσης άλλαξε η όλη διαδικασία του βαψίματος, από τον περίπατο με τις τσάντες και το κουδούνισμα των cans μέσα στα αστικά λεωφορεία και τα ταξί περάσαμε στα αυτοκίνητα με τα γεμάτα πορτμπαγκάζ με spray,και τις ατελείωτες μέχρι και σήμερα βόλτες σε όλη την πρωτεύουσα και τα ταξίδια στο εξωτερικό, έγινε πανικός, έβλεπα spots και κατευθείαν τα σημείωνα στο τετραδιάκι που ήταν γι’ αυτήν ακριβώς τη δουλειά, όλα τα μέλη των AMIGOS είχαμε από ένα τέτοιο και όλοι σημειώναμε spots που ήταν για βάψιμο. Όλα είναι πιο οργανωμένα τώρα και πολύ πιο σωστά κατά την ταπεινή μου άποψη!
Έχουμε χάσει πάρα πολλά βράδια και μέρες, έχουμε φάει κρύο και ζέστη, ατελείωτες ώρες μέσα σε τρένα και άπειρα πραγματικά χιλιόμετρα και βενζίνες για να τσεκάρουμε και να κάνουμε διάφορα πράγματα. Η καλη δουλειά θελει και την κατάλληλη προετοιμασία, αρκετές θυσίες και πολλά λεφτά πιστεύω.
Το μόνο που δεν άλλαξε είναι το να παίρνεις το spray και να βάφεις , όλα τα άλλα άλλαξαν και πολύ μάλιστα.

Ποιες ήταν οι παρέες σου, τα meeting points, αλλά και ποιοι οι «στόχοι» σας, τα spots;


Oι πρώτες μου παρέες ήταν από το σχολείο και από την γειτονιά SERO,SANK,KEAR,BEK,CONER,ICOS και πολλοί άλλοι. Αργότερα και ύστερα απο γενικά πολλά άτομα που βάφαμε μαζί και διάφορες καταστάσεις γνώρισα και τα παιδιά οπού μέχρι και σημερα είμαστε αχώριστοι VIKTOR, EROS (τότε HURIC, DREYK (τότε IMK),RAT (τότε FUA) και φυσικά τους ΙCOS και CONER που ήταν από τα πρώτα άτομα οπού βγαίναμε συστηματικά για graffiti!
Τώρα τα meeting points τι να σου πω, ποτέ δεν είχαμε κάτι συγκεκριμένο, το 2001 συναντιόμασταν σε μια μικρή πλαταιίτσα στην παραλιακή στο Παλαιό Φάληρο και την λέγαμε »αντίκες» διότι εκεί ακριβώς είχε ένα μαγαζί που πούλαγε αντίκες. Πιο μετά, δηλαδή από το 2003 και έπειτα συναντιόμασταν σε σπίτια εξαρτυόταν από το που θα πηγαίναμε για graffiti. Την εποχή εκείνη με ICOS και CONER βάφαμε full νότια προάστια από Βούλα και Γλυφάδα μέχρι Ηλιούπολη, Αργυρούπολη, Καλαμάκι, Φάληρο και Μοσχάτο! Μετά την είσοδο μου στους ΑMIGOS στόχος ήταν η εξάπλωση αυτού του ονόματος σε κάθε γωνιά της πόλης. Τα spots όπως προανέφερα σημειώνονταν και βάφονταν. Όλα ήταν και είναι πιο εύκολα τώρα με τα αυτοκίνητα, γυρνάς στους δρόμους της Αθήνας και βλέπεις μέρη, κάτι που ήταν πολύ δύσκολο τότε οπού ήμασταν με τα πόδια και με τις αστικές συγκοινωνίες, όπως και να το κάναμε ήμασταν περιορισμένοι τότε!
Τα meeting points πλέων δεν είναι συγκεκριμένα καθώς δίνουμε ένα σημείο συνάντησης μέσα στην πόλη, εξαρτάτε απ το που θα γίνει η όλη φάση αν είναι στα βόρεια ή στα νότια, αν είναι στα ανατολικά ή δυτικά προάστια! Η Αθήνα είναι η παιδική μας χαρά, μια ατέλειωτη παιχνιδούπολη οπού μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, είναι η αγάπη μας, η ερωμένη μας!

Από ποια Crews πέρασες τα χρόνια που βάφεις;


Το πρώτο μου crew όπως σου είπα ήταν οι WA (Writer’s Attitude), οπού φτιάχτηκε το 2001. Μετά στο σχολείο (2001-2002) στο οποίο πήγαινα γνώρισα τον CONER οπού ήταν πολύ καλός φίλος με τον ICOS και είχαν ένα crew, τους MAFIAS, μια μέρα είχαμε πάει για streetbomb στον Πειραιά με τον CONER και εκεί γνώρισα τον ICOS, ταιριάξαμε σαν άτομα και σαν παρέα και το ίδιο κιόλας βράδυ μπήκα στους ΜΑFIAS.
Το 2003 φτιάχτηκαν οι AMIGOS (Artist Made In Greece On Streets) οι οποίοι ήταν μια ένωση των MAFIAS και των BTS, πραγματικά ήταν ένα τσούρμο ατόμων κάτι που εμένα προσωπικά με χάλαγε, βλέπεις είχα συνηθίσει να βάφω με τους φίλους μου και δεν ήθελα πάλι να είμαι σε μια ομάδα όπως ήμουν τα παιδικά μου χρόνια! Έτσι από 2003 μέχρι και το 2005 έβαφα με των ICOS και CONER (οι οποίοι γνώριζαν τα παιδιά από BTS, όχι όλους βέβαια, IMK a.k.a. DREYK, HURIC a.k.a. EROS και FUA a.k.a. RAT) αλλά εγώ με το tag μου και τα παιδιά σαν AMIGOS! To καλοκαίρι του 2005 ύστερα από αρκετά αράγματα και βαψίματα με τα παιδιά μπήκα στους AMIGOS oπου πλέων είναι το δεύτερο σπίτι μου,τα αδέλφια μου, η αγάπη μου. Σήμερα είμαστε οι ICOS,EROS,VIKTOR,DREYK,RAT η REACT και RUE όλοι ενεργοί!

Υπάρχουν κάποια σκηνικά, είτε αστεία, είτε δυσάρεστα, είτε γαμάτα που σου έχουν μείνει μέσα στο μυαλό;


Σκηνικά πραγματικά άπειρα!!! Πολλά ωραία και γαμάτα και επίσης πολλά δυσάρεστα και ξενέρωτα! Θα αναφερθώ σε δυο-τρία που μου έρχονται τώρα στο μυαλό…
2003, βάφουμε με τον ICOS μια τζαμαρία στην Αμφιθέας, πάνω στο βάψιμο νιώθω κάτι να μου τραβάει το αριστερό μου πόδι γυρνάω και βλέπω ένα μπαρμπάκι να προσπαθεί να με ρίξει κάτω με το μπαστούνι του, πριν προλάβω να του πω «ρε φίλε τι κάνεις?» μου αστράφτει μια στα πλευρά! Ακόμα θυμάμαι την μελανιά που είχε το σχήμα της μαγκούρας του, στα πλευρά μου και κλαίω από τα γέλια! Η φάση είναι ότι πήγαμε να το τελειώσουμε την επόμενη μέρα και ξαναήρθε ο μπάρμπας πάλι από πίσω στα μουλωχτά, ευτυχώς που τον χαμπάριασα γρήγορα γιατί θα είχαμε άλλα!!
Ένα πολύ ωραίο σκηνικό ήταν όταν είχα πάει με τον ΙCOS Σαλόνικα το 2006, φύγαμε πρωί από την Αθήνα, κάναμε 3 διαφορετικά σκηνικά σε διαφορετικά μέρη στο yard της Θεσσαλονίκης. Το βράδυ, κοιμηθήκαμε λίγο στα παγκάκια στο σταθμό και φύγαμε με το πρώτο πρωινό τρένο για Αθήνα!!! Good Old Days!!!
Σκηνικό που γούσταρα πάρα πολύ, είναι λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2007 στο Βουκουρέστι με DAIL, LOL και ICOS οπού κάναμε ένα Whole Train FIX-AMIGOS με πλαστικές στο μετρό!!! Δεν θα ξεχάσω το ατελείωτο ψάξιμο για το τούνελ, το κρύο, τα σκυλιά, το χιόνι, τους ηλίθιους ταρίφες και το κουβάλημα των πλαστικών (15 κιλά το καθένα, 4 στο σύνολο), των ρολών και των κονταριών μέσα στο χιόνι και στο τσουχτερό κρύο! ΧΑΡΟΠΑΛΗ ΚΑΝΟΝΙΚΗ! Όταν βγήκαμε από το τούνελ με το χαμόγελο στα χείλη και πεθαμένοι από την κούραση η οποία ήταν γλυκιά αν με πιάνεις τι εννοώ, κάνω μια να φτιάξω το μπατζάκι από το παντελόνι μου και κόβετε κομματάκι το οποίο είχε παγώσει, έλεος απλά!!!
Επίσης πάντα απολαμβάνω την κάθε έξοδο μου για βάψιμο με το Crew μου κάνοντας βόλτα στην Αθήνα, στο αμάξι να παίζει BEST και τις ατελείωτες συζητήσεις για graffiti… Ο Eros με νιώθει!
Τώρα, δυσάρεστα και ξενέρωτα είναι όλα τα σκηνικά, τα τρεξίματα και τα δεσίματα με τους σεκιουριτάδες και τους μπάτσους, βέβαια καμιά φορά έχουν και αυτά την πλάκα τους, Ελληνική αστυνομία τι άλλο να πω για να καταλάβεις, ΟΥΝΟΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ!!! Βέβαια πρέπει να καταλάβουμε κάτι, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας, είναι απλά τα πράματα!

Μετά απο τόσα χρόνια και κόπο αξίζε τελικά;


Όπως το πες, μετά από τόσα χρόνια και κόπο ΑΞΙΖΕ ΤΕΛΙΚΑ! ! ! Βεβαίως και άξιζε,το graffiti μου έδωσε εμπειρίες ζωής πραγματικές, καταστάσεις και γεγονότα που δεν θα μπορούσα να ζήσω αν δεν ακολουθούσα την μαγεία αυτού του παράνομου χόμπι.

Κάτι που θα ‘θελες να πεις σε κάποιον που ξεκινάει τώρα;


Θέλω να του πω να το κάνει αν το αγαπάει και αν το νιώθει, να ξέρει ότι τίποτα δεν γίνετε χωρίς κόπο και ιδρώτα, ότι είναι ενα ένα χόμπι πολύ απαιτητικό και πολύ ακριβό παράλληλα αλλά άμα το νιώθεις, το ζεις, το πιστεύεις και το αγαπάς δεν θα σε αφήσει ποτέ, θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος!
Επίσης θέλω να τονίσω: «να είστε αληθινοί,να βγάζετε τον χαρακτήρα σας,το είναι σας και όχι να αντιγράφετε». Με το να αντιγράφεις κάτι, για μένα δεν είσαι ΤΟΥ όπως λένε πολλοί, απλά είσαι κάτι που περνάει απαρατήρητο στον ορίζοντα! BE YOUR SELF….ALWAYS!

Έχεις συμμετάσχει σε festivals; Ποιες χρονιές; Σε ποιές πόλεις; Υποστηρίζεις, είσαι κατά αυτών, ή σε αφήνουν αδιάφορο;


Ναι έχω συμμετάσχει σε festivals..
2005 στο festival του Urid στην Νέα Ερυθραία, πάλι το 2005 αν δεν κάνω λάθος στο festival των WFC στο γήπεδο των Τραχώνων στον Άλιμο. Το 2007 στο Μeeting Of Styles στην Θεσσαλονίκη και το 2008 σε ένα festival στον Αμπελώνα λίγο έξω από τη Λάρισα. Γενικά να σου πω την αλήθεια με αφήνουν αδιάφορο αλλά δεν έχω και πρόβλημα αφού συναντάς φίλους, βάφεις, πίνεις καμιά μπύρα και παίρνεις και τα χρωματάκια σου, καλά είναι. Πιστεύω όμως πως το graffiti είναι κάτι το παράνομο και το θέλω αποκλειστικά και μόνο στο δρόμο και στα τρένα, προσωπικά μιλάω πάντα!

Σε έχει βοηθήσει στη ζωή σου η όλη ανάμειξη σου στο graffiti; Επαγγελματικά, κοινωνικά, οικονομικά;


Αν με έχει βοηθήσει?Με έχει βοηθήσει στο να βγάζω καλές φωτογραφίες και γενικά να μάθω όσα πιο πολλά μπορώ για τις φωτογραφικές μηχανές, με βοήθησε να μάθω γεωγραφία και να ταξιδέψω στην Ευρώπη, στο να είμαι προσεχτικός και να κόβει το μάτι μου, να καταλαβαίνω αν κάτι πάει στραβά!
Κοινωνικά ναι με βοήθησε καθώς γνώρισα πολλά άτομα και από Ελλάδα αλλά και από εξωτερικό που κάναμε σκηνικά μαζί και αράξαμε παρέα. Επαγγελματικά και οικονομικά όχι, πάντα ήταν το χόμπι μου δεν το έβλεπα ποτέ ως κάτι το οποίο μπορούσε να μου προσφέρει χρήματα, απλά να περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο και να περνάω όμορφα με τους φίλους μου!

Είσαι ακόμα ενεργός; Ποιους writers και crews γουστάρεις ή γούσταρες σαν ανθρώπους;


Ναι είμαι ακόμα ενεργός, όχι όπως ήμουν το 2005,06,07 λόγω των αρκετών υποχρεώσεων που έχω αλλά κρατάω ακόμα!
Γουστάρω πολύ LIFO,HIT,FIX,SKIDS,FROGS,UDK,WFC από ξένους TAPS-MOSES,1UP,MRIX,EHSO,HONET… Και γενικά γουστάρω όλους όσους κάνουν κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα!
Τέλος γουστάρω τους κολλητούς μου απο την ομάδα μου και σαν ανθρώπους αλλά και σαν writers γιατί όλοι τους είναι ξεχωριστοί και πραγματικά ο ένας μαθαίνει απο τον άλλο στο crew!

Κλείνοντας θέλω να μου πεις τι θα ήθελες να δεις στη φάση που δεν το έχεις δει ακόμα, ή που δεν το έχεις δει στη μορφή που θεωρείς ιδανική; 


Θα ήθελα να δω όλους τους writers ενωμένους χωρίς μίση, έχθρες και χωρίς κόμπλεξ και θα ήθελα να καταλάβουν πολλοί ότι το graffiti δεν είναι απλά για τα μάτια του κόσμου αλλά κάτι που το κάνεις γιατί το νιώθεις γιατί σε εκφράζει και όχι κάτι που το κάνεις για να το ανεβάσεις εν ριπή οφθαλμού στο internet!…
Αλλά να σου πω την αλήθεια δεν περιμένω να δω και πολλά ως και τίποτα, ένα ξέρω όμως, ξέρω ότι έχω δίπλα μου 5 αδέλφια που ότι και να θέλω θα το έχω, αρκεί να μείνουμε έτσι μια ομάδα, στα δύσκολα και στα εύκολα, στα όμορφα και στα δυσάρεστα!!
ΑΜΙGOS CREW–ONE BIG LOVE,ONE BIG FAMILY! ! !
R.I.P  REAL,BONE,BARNS.
Ευχαριστώ πολύ INTS για την συνέντευξη!
Rue Amigos.

1 σχόλιο:

  1. KADG PRAGMATIC PLAY IN BLACKJACK JAMES
    At KADG PRAGMATIC PLAY 온카지노 IN BLACKJACK JAMES, you can enjoy the best 메리트카지노 gameplay, bonuses and games offered at the best online casino for 바카라 사이트 real money.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

CLICK ME!