GREEK GRAFFITI NEWS : Wild Drawing

Wild Drawing
M.Hulot

Ο WD φτιάχνει μερικά από τα πιο όμορφα και αναγνωρίσιμα έργα στους δρόμους της πόλης. Με αφορμή την έκθεση της καινούργιας δουλειάς του στο Stigma Lab, μιλάει στο ough! για τη ζωή του στην Αθήνα, τις εμπειρίες του στο δρόμο και την ιδιαίτερη Τέχνη του.

Ο Dania είναι ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης από το Μπαλί που πριν από πέντε χρόνια βρέθηκε στην Ελλάδα. Και έμεινε. Λεπτομέρειες για το ταξίδι δεν ήθελε να μας διηγηθεί, αλλά δέχτηκε ευχαρίστως να μας μιλήσει για την τέχνη του και τα έργα που φτιάχνει στο δρόμο. Από τα πρώτα ασπρόμαυρα σχέδια με την χαρακτηριστική «αθώα φάτσα» με την υπογραφή του WD, μέχρι τα πιο πρόσφατα πολύχρωμα πορτρέτα του Joker-σεφ και τα ανθρώπινα κεφάλια με το μότο All You Need Is a Joke. Ο Dania (που υπογράφει ως DW –Wild Drawing) έχει ασχοληθεί με πολλά πράγματα. Φτιάχνει πίνακες, κόμικς, έργα στο δρόμο, γλυπτά. Αυτές τις μέρες η δουλειά του εκτίθεται στο Stigma Lab στα Εξάρχεια σε διαφορετική μορφή απ’ ό,τι μας έχει συνηθίσει και θα μπορείς να την επισκεφτείς μέχρι το τέλος του μήνα.

Φωτο: Manteau Stam

Πόσων χρονών είσαι; Πότε ήρθες στην Ελλάδα;
Είμαι 29 χρονών και στην Ελλάδα ήρθα το 2006.

Πες μου μερικά πράγματα για σένα. Για το καλλιτεχνικό σου background.
Γεννήθηκα στο Μπαλί και όπως όλοι οι Μπαλινέζοι ήρθα σε επαφή με την Τέχνη από πολύ μικρός. Κάθε τελετή στους Ναούς είναι αφορμή για να γνωρίσεις και να εξασκηθείς στην Τέχνη, είτε ζωγραφίζοντας είτε κάνοντας διάφορες κατασκευές με το χέρι.

Έχει κανείς από την οικογένειά σου σχέση με την Τέχνη;
Ο παππούς μου κατασκεύαζε φιγούρες για το Θέατρο Σκιών που έχουμε στο Μπαλί (Wayang Kulit) και έδινε παραστάσεις στους Ναούς.

Πότε ξεκίνησες να ζωγραφίζεις; Θυμάσαι πότε ζωγράφισες για πρώτη φορά;
Δε θυμάμαι πραγματικά πότε ζωγράφισα για πρώτη φορά, αλλά με θυμάμαι να ζωγραφίζω με κάρβουνο στον τοίχο του σπιτιού μας φτιάχνοντας μάλιστα και ιστορίες! (γελάει). Αργότερα, ο θείος μου άρχισε να μου δείχνει πώς φτιάχνονται τα παραδοσιακά σχέδια που στολίζουν τις φιγούρες του Θεάτρου Σκιών.

Έχεις κάνει σπουδές σχετικές με την Τέχνη;
Μετά το Γυμνάσιο οι γονείς μου με παρότρυναν να ακολουθήσω το Καλλιτεχνικό Λύκειο και στη συνέχεια μπήκα στην Καλών Τεχνών απ' την οποία και αποφοίτησα το 2005. Σήμερα είμαι στη Σχολή Ορνεράκη, με υποτροφία που πήρα μαζί με το βραβείο από τον περσινό διαγωνισμό comic που έκανε το ΠΟΝΤΙΚΙ.

Με την street art πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι;
Το 2000, και ενώ ήμουν στην Καλών Τεχνών, μαζί με φίλους και συμφοιτητές φτιάξαμε την ομάδα POJOK και ξεκινήσαμε να βάφουμε σε δημόσιους χώρους (κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα).

Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι όταν σε βλέπουν να βάζεις έργα σου πάνω στους τοίχους; Είχες ποτέ πρόβλημα με την αστυνομία;
Γενικά, ο περισσότερος κόσμος δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα. Σταματάνε, παρακολουθούν, με ρωτάνε τι κάνω, γιατί το κάνω...τέτοια πράγματα. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι που δεν θέλουν να «λερώσεις» τους τοίχους της γειτονιάς τους, οπότε φωνάζουν, απειλούν κ.τ.λ. Μέχρι σήμερα, όχι, δεν είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα με την αστυνομία.

Ποια είναι η χειρότερη φάση που σου έχει συμβεί στο δρόμο;
Η χειρότερη φάση θυμάμαι ήταν ένα Πάσχα επτά το πρωί, όταν είχα πάει για paste up στο Γκάζι. Μόλις είχα ξεκινήσει και βλέπω ένα περιπολικό να στρίβει από τη γωνία και να με προσπερνάει...συνεχίζω και μετά από 2-3 λεπτά το ίδιο περιπολικό ξαναφάνηκε και αυτή τη φορά σταμάτησε. Κατέβηκαν τρεις και άρχισαν να φωνάζουν και να ρωτάνε τι, και πώς, και από πού, και να σταματήσω αμέσως αλλιώς θα με μαζέψουν...Ευτυχώς, μπήκε στη μέση ένας φίλος (Έλληνας) που ήμασταν παρέα και το θέμα έληξε εκεί.

Και η καλύτερη;
Και η καλύτερη φάση ήταν όταν με το Smart,το Sake και άλλους graffiti artists βάψαμε στην Πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου. Είχα πρωτοέρθει στην Ελλάδα και ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι μαζί με άλλα παιδιά εδώ, όπως με τους φίλους μου στο Μπαλί.

Πόσο σε έχει επηρεάσει η πόλη στα έργα που φτιάχνεις;
Με μια βόλτα στην Αθήνα αντιλαμβάνεσαι τις διαφορετικές κουλτούρες, την αβεβαιότητα και το θυμό των κατοίκων της, τις κοινωνικές ανισότητες και το δύσκολο παρόν της. Αλλά μέσα σ’ αυτό το χάος βλέπεις και τη χαλαρότητα που χαρακτηρίζει τους Έλληνες. Ζω μέσα σ’ αυτή και όλα αυτά ασφαλώς επηρεάζουν τη δουλειά μου.

Υπάρχουν καλλιτέχνες που μπορείς να πεις ότι είναι μέντορές σου;
Μου αρέσουν πάρα πολύ τα comics και συχνά εμπνέομαι από αυτά. Κομίστες όπως οι Will Einser, Alex Ross και Jamie Hewlett είναι τα είδωλά μου. Ο Norman Rockwell είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος και ο Ron English είναι ο street artist που περισσότερο θαυμάζω. Από Έλληνες μου αρέσει πολύ ο Dimitris Taxis.

Τι σου δίνει κίνητρο για να δημιουργήσεις;
Δεν μου αρέσει η Τέχνη μόνο να περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους ενός μουσείου ή μιας γκαλερί. Θέλω να τη βλέπω να ανθεί στις γωνιές της πόλης και να συναντά κάθε είδος ανθρώπων. Ο καταναλωτισμός, το life style και τα κοινωνικά ζητήματα συχνά αποτελούν την αφετηρία της δουλειάς μου.

Για ποιο λόγο ασχολείσαι με την Τέχνη;
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του άποψη για τα πράγματα και επιθυμεί να τη μοιραστεί με άλλους ανθρώπους. Σε ό,τι με αφορά, η Τέχνη αποτελεί το εργαλείο και η Street Art τον τρόπο.

Έχεις βγάλει ποτέ λεφτά από την Τέχνη σου; Πώς μπορεί κάποιος που θέλει να αγοράσει κάποιο από τα έργα σου;
Ναι, αλλά δε φτάνουν ούτε για τους λογαριασμούς! (γελάει). Συνήθως από εκθέσεις ή κατευθείαν από το εργαστήριο.

Σου αρέσει η Αθήνα;
Σίγουρα μου αρέσει η Αθήνα. Και αυτό που μου αρέσει περισσότερο εδώ είναι το σουβλάκι (γελάει)! Επίσης μου αρέσουν πολύ τα Εξάρχεια...αισθάνομαι άνετα, είμαι ένας από όλους και δεν νιώθω απομονωμένος.

Και τι βρίσκεις πιο ενοχλητικό;
Τα φαινόμενα ρατσισμού.

Τι άλλο σου αρέσει πολύ να κάνεις;
Μου αρέσει να ακούω μουσική, να διαβάζω και να κάνω comic,να κάνω διάφορες μικροκατασκευές και τώρα τελευταία δοκιμάζω stop motion animation.

Ποιος είναι ο πιο μεγάλος φόβος σου;
Ο φασισμός.

Θέλεις να μου κάνεις ένα σχόλιο για το hype της street art;
Η street art έχει γίνει μόδα και μέρος της καταναλωτικής-καπιταλιστικής κουλτούρας (γι’ αυτό και συχνά οι «ορκισμένοι» graffiti artists καταστρέφουν έργα των street artists). Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμη κι αν ένας street artist γίνει «της μόδας», για διάφορους λόγους, οφείλει στο δρόμο να κάνει αυτό που πραγματικά νιώθει και όχι αυτό που πρέπει, ώστε να παραμείνει «της μόδας».

Και για την οικονομική κρίση; Μπορεί να επηρεάσει την Τέχνη με οποιονδήποτε τρόπο;
Μμμμ...οικονομική κρίση. Μεγάλο θέμα και πολύ δύσκολο να προβλέψεις τι τελικά θα γίνει. Γενικά πολύ monkey business...Σίγουρα αυτή η οικονομική κρίση επηρεάζει την Τέχνη. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που αριστουργήματα της παγκόσμιας Τέχνης δημιουργήθηκαν σε δύσκολες οικονομικο-κοινωνικά περιόδους.

Έχεις ποτέ κάνει πολιτικό σχόλιο με την Τέχνη σου;
Φυσικά. Συχνά.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Το όνειρό μου είναι να κάνω street art σε όλο τον κόσμο, χαχαχα! Κάπως δύσκολο...

Στο Stigma Lab στην έκθεση «high tech – low life» τι παρουσιάζεις;
Αυτή τη φορά με τα έργα μου στην έκθεση ''High Tech-Low Life'', εκφράζεται πιο πολύ το κομμάτι της φαντασίας μου. Το STIGMA αφήνει χώρο στην καλλιτεχνική έκφραση και για μένα ήταν μια ευκαιρία να εξωτερικεύσω το alter ego μου. Όμως και εδώ υπάρχουν κάποια έργα με κοινωνικές αναφορές.

Τι σου δίνει ελπίδα;
Η Ανθρωπιά.

Την ώρα που ο Dania φωτογραφιζόταν μέσα στο χώρο της Αρχαίας Αγοράς, ένας φύλακας που μας παρακολουθούσε από απόσταση έπαθε αμόκ και άρχισε να μας φωνάζει, επειδή προσβάλλαμε την ιερότητα του χώρου (οι τουρίστες τριγύρω μας τραβούσαν ανενόχλητοι φωτογραφίες). Όταν ηρέμησε μας ευχήθηκε καλή χρονιά και μας εξήγησε ότι ήταν μια ζωή μηχανικός στα τρένα και πρόσφατα τον είχαν παροπλίσει, «καταντώντας τον φύλακα αρχαιοτήτων». Γι’ αυτό του βγαίνει τόσο εύκολα η επιθετικότητα. Του αφιερώνουμε αυτό το κομμάτι με την ευχή να ηρεμήσει.

Έργα του WD υπάρχουν εδώ: www.facebook.com/WD.street.art